პატარობისას ყოველთვის ვამბობდი "წერილი" და გულში ვფიქრობდი, რა ჭკვიანურად მოვიგონე, წერილს ხომ სიხარული მოაქვს, ანუ ერთი ვთქვი და ორივე ავირჩიე-მეთქი.
სხვა დროს კი ვფიქრობდი, რომ უინტერესო წერილი არ არსებობს. რადგან არ იცი, მასში რა წერია და მიუხედავად იმისა, რას გიყვება, გაინტერესებს.