ასე შეგვეძლო გვეოცნება თვალგახელილებს...

არც ისე პატარა ვიყავი, როდესაც ბიძაჩემმა მითხრა, საკუთარი სამყარო უნდა შექმნა და ადამიანები დაპატიჟოო. მაშინ ვერ მივხვდი, რას გულისხმობდა.

არასოდეს მჯეროდა სიზმრების ახსნის და ნიშნების და დამთხვევების ისე, როგორც მას ყველა ხედავს და ესმის.
ყოველთვის მიხაროდა, რომ არ ვეთხვეოდი იმას, რაც მიღებულია და საყოველთაო.

ოდესღაც ვიღაცამ თქვა, ისინი, ვინც იმდენად გიჟები არიან, რომ სჯერათ, სამყაროს შეცვლა შეუძლიათ, მართლა ცვლიანო.

ოდესღაც ამაზეც ვფიქრობდი, რაღაც დიადი იდეები მქონდა.
მერე გავიზარდე.

ბექამ თქვა, რომ ჭეშმარიტება ოცნებაშია.
ოღონდ ისიც თქვა, რომ ოცნებისას ფრთხილად უნდა იყო.

ქარი რომ არ იყოს? (2011 წელი)

ქარი რომ არ იყოს?

როდესაც ეს კითხვა მესმის, მინდა მჯეროდეს, რომ ხუმრობენ.

ამ დღის სახელი ხომ პირობითია და ქარის მოტანილი წერილების დღე იმიტომ ჰქვია, რომ უადრესატო წერილები იწერება და იკითხება.

სულაც არ უნდა იფრიალონ წერილებმა ქარში და პეპლის საჭერი ბადით არ უნდა დავსდევდეთ დასაჭერად და წასაკითხად.

Η ημέρα των ανεμοφερμένων γραμμάτων

Μια φορά και έναν καιρό…

Ναι, άρχισε σαν παραμύθι, αλλά έγινε στην πραγματικότητα.

Αν έχεις ονειρευτεί κάποτε, αν έχεις ερωτευθεί κάποτε, θα το καταλάβεις, θα σου αρέσει, ελπίζω ότι θα σου αρέσει.

Μιλάω για την ημέρα των ανεμοφερμένων γραμμάτων, 22 Σεπτεμβρίου.

Δεν το έχεις ακούσει?

Κάτσε για λίγο, άκου:

დამწყებთათვის ანუ სად? რა? რატომ? როდის? როგორ?

რა არის ქარის მოტანილი წერილების დღე?

ეს დღე ყოველ 22 სექტემბერს აღინიშნება და ძალიან მოკლედ რომ დავახასიათოთ, უცნობი ავტორის მიერ უცნობი ადრესატისთვის დაწერილი ხელნაწერი წერილების დღეა.

ღია წერილი

ზოგჯერ ჩვენ ყველას გვჭირდება სასწაული.

ან უფრო ხშირად, ვიდრე ზოგჯერ. ან ზოგს უფრო მეტად, ვიდრე დანარჩენებს.

სასწაულები სხვადასხვანაირია.

ახლა საღამოა, ან უფრო ღამეა, ალბათ. მაინც ვერ ვხვდები, რატომ ჰქვია 12 საათს შუაღამე, როდესაც ღამე აქედან იწყება?

 ღია ფანჯრიდან ნიავი შემოდის, ვუსმენ ამოჩემებულ სიმღერას. მივყავარ შორს. რომელს? არ გეტყვი, შენ ის წარმოიდგინე, შენ რომელიც გიყვარს ყველაზე მეტად, შენ რომელსაც მიჰყავხარ ყველაზე შორს.

რამდენიმე დღეა ვერაფერს ვაკეთებ სამსახურში. კანით ვგრძნობ, შემოდგომა მოდის.

სულ მგონია, რომ ვერ გავუძლებ ჩიტების გადაფრენას.

წერილი თუ სიხარული

პატარობისას ყოველთვის ვამბობდი "წერილი" და გულში ვფიქრობდი, რა ჭკვიანურად მოვიგონე, წერილს ხომ სიხარული მოაქვს, ანუ ერთი ვთქვი და ორივე ავირჩიე-მეთქი. 

სხვა დროს კი ვფიქრობდი, რომ უინტერესო წერილი არ არსებობს. რადგან არ იცი, მასში რა წერია და მიუხედავად იმისა, რას გიყვება, გაინტერესებს.

ქარის მოტანილი წერილების დღე (2011 წელი)

ქარის მოტანილი წერილების დღის თარიღი შემთხვევითი აღარ არის.

და ამის შემდეგ ყოველთვის 22 სექტემბერს იქნება, მაშინ, როდესაც დღე და ღამე თანაბარია.

თუმცა მხოლოდ ეს არ არის თარიღის არჩევის მიზეზი.

22 სექტემბრის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი ისაა, რომ მეორე დღეს 23 სექტემბერი თენდება, ხოლო თუ რატომაა 23 სექტემბერი ასეთი მნიშვნელოვანი თარიღი, ამის თქმა ჯერ ადრეა, თუმცა შესაძლოა წერილში დავწერო და დავტოვო ქალაქში სადმე.

ქარის მოტანილი წერილების დღე (2012 წელი)

პირველ წელს იდეის მოსვლიდან სამ დღეში აღვნიშნეთ და ას კაცამდე რომ შევგროვდით, სიხარულისგან მიწას ფეხს ვეღარ ვაკარებდი, ბორდიურებზე უფრო ზემოთ დავდიოდი... 

ქარის მოტანილი წერილების პირველი დღე (2010 წელი)

ქარის მოტანილი წერილების პირველ დღეს, 2010 წელს ასე იყო, ხუთშაბათ დღეს მოვიფიქრე და პირველივე კვირა დღე ავირჩიე. 4 ივლისი დაემთხვა. თარიღი პირობითი იყო. სოციალური ქსელის მეშვეობით გავრცელდა ინფორმაცია და ჩემდა გასაკვირად დიდი გამოხმაურებაც მოყვა. უამრავი ადამიანი იწონებდა იდეას და წერდნენ თავიანთ ბლოგებზე, ეპატიჟებოდნენ მეგობრებს.

ღამდენიმე ადამიანი ერთად შევიკრიბეთ, მოვედით ჩვენ ჩვენი წერილებით, ვნახეთ ერთმანეთი და მერე დავიშალეთ და დავტოვეთ წერილები ვისაც სად გვინდოდა, ვისაც ერთი გზა გვქონდა, ერთად მოვდიოდით და თან ვტოვებდით წერილებს.

რა არის ქარის მოტანილი წერილების დღე?

დავჯექი, ქარის მოტანილი წერილების დღეზე მინდა დავწერო, მოგიყვეთ რა არის, რატომ, საიდან მოვიდა ან სად მიაქვს და როგორ ქარს წერილები, რატომ 22 სექტემბერი და სხვა.

ვფიქრობ საიდან დავიწყო და მახსენდება, როგორ მღეროდა დღეს მიწისქვეშა გადასასვლელში ქუჩის მუსიკოსი “ახ ტურფავ, ტურფავ”. . . გამომყვა ეს მელოდია, რაღაცნაირი სითბო, ემოცია უცნობი ადამიანისგან.

ბუნებაში უკვალოდ არაფერი იკარგება, მითუმეტეს კი სითბო, რომელსაც გავცემთ.

ერთი წლის წინ ვიჯექი, ან ვიდექი, შეიძლება ვიწექი კიდეც, როდესაც იდეა მომივიდა, არ მახსოვს, მაგრამ მახსოვს, რომ ბოთლში ჩადებულ წერილებზე ვფიქრობდი.